Do końca marca rabaty DO 30% na wszystkie zestawy. SPRAWDŹ ZESTAWY!

terapia peptydem w eliminacji blizn pooperacyjnych i potrądzikowych

Właściwości regeneracyjne peptydu NL-GHK-Cu dotyczące skóry. Terapia peptydem w eliminacji blizn pooperacyjnych i potrądzikowych

Terapia peptydem NL-GHK-Cu stymuluje procesy regeneracyjne dzięki czemu prowadzi do eliminacji blizn różnego pochodzenia i hamuje ryzyko występowania tych zmian skórnych. 

Streszczenie: NLGHK-Cu jako tripeptyd o sekwencji aminokwasowej glicylo-histydylo-lizyny jest naturalnie występującym tripeptydem w ludzkim osoczu. Uznawany za silny peptyd odbudowujący i regenerujący. Peptyd charakteryzuje się wielorakim profilem działania biologicznego, stymulując procesy zapobiegające powstawaniu blizn oraz eliminując blizny o różnym podłożu i pochodzeniu.

Słowa kluczowe: •skóra •ekspozomy •bariera hydrolipidowa •NL-GHK-Cu •rany •pielęgnacja •przebudowa tkanki •blizna

Wprowadzenie

NL-GHK-Cu jako peptyd sygnałowy składa się z 3 aminokwasów jakim są glicyna, histydyna i lizyna, strukturalnie połączonych miedzią. Połączenie z miedzią jest o tyle ważne, iż wiele enzymów w organizmie człowieka nie potrafi funkcjonować bez ich obecności. Miedź występuje w kilkunastu enzymach w organizmie, również w ważnym enzymie antyoksydacyjnym jakim jest dysmutaza ponadtlenkowa (SOD). Peptyd NL-GHK-Cu promuje wyjątkowo skuteczne działanie pozwalające na regenerację uszkodzonej skóry, w tym blizn różnego pochodzenia, widocznie łagodząc już powstałe blizny jak i hamując powstawanie nowych. 

 

BUDOWA SKÓRY 

Skórę pokrywającą nasze ciało zaliczamy do największych narządów naszego ciała. Kondycja naszej skóry często świadczy o kondycji całego naszego organizmu. Skóra zbudowana jest z trzech warstw: naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Pierwsza z warstw, naskórek, jest najbardziej zewnętrzną warstwą skóry, składa się z warstwy podstawnej, kolczystej, ziarnistej, jasnej i rogowej. Naskórek nie ma naczyń krwionośnych i limfatycznych. Elementami skóry właściwej są warstwy, siateczkowa, brodawkowa i przydatki skóry. Tkanka podskórna, wraz z wchodząca w jej skład tkanką tłuszczową nadaje kształt powłokom skórnym. Łączy skórę właściwą ze strukturami takimi jak ścięgna mięśnie czy kości. Dodatkowo, w skórze właściwej i tkance podskórnej rozmieszczone są przydatki skóry, którymi są mieszki włosowe, gruczoły potowe ekrynowe i apokrynowe, gruczoły łojowe oraz naczynia krwionośne, limfatyczne i zakończenia nerwowe. Sieć naczyń nerwowych znajduje się w skórze właściwej a unaczynienie skóry jest unaczynieniem tętniczo-żylnym i unaczynieniem limfatycznym. Ponadto powierzchnia skóry pokryta jest płaszczem lipidowym oraz złuszczonym naskórkiem. 

FUNKCJE SKÓRY

Skóra człowieka pełni wiele funkcji fizjologicznych. Spełniając ważną rolę fizjologiczną, ochrania narządy wewnętrzne przed szkodliwymi czynnikami środowiskowymi, fizycznymi, chemicznymi i mikrobiologicznymi. Pozwala również na zachowanie równowagi między organizmem  a otoczeniem. Do najważniejszych funkcji skóry, które są powszechnie znane, należy wspomniana funkcja ochronna a także funkcja termoregulacyjna organizmu, udział w gospodarce wodnej i wydzielniczej, udział w procesie syntezy białek i niektórych związków oraz udział w metabolizmie białek, lipidów i węglowodanów. Dodatkowo pełni ważną funkcję w przypadku odpowiedzi immunologicznej organizmu oraz przewodnictwie bodźców czuciowych.

Zdrowa skóra jest wolna od uszkodzeń, związanych z nieprawidłową pielęgnacją czy złym wpływem środowiska, dobrze toleruje zmiany temperatury i wilgotności otoczenia, prawidłowo reaguje na większość produktów pielęgnacyjnych. 

 

EKSPOZOMY- CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA STAN SKÓRY

Ekspozom jako stosunkowo nowe pojęcie, wykorzystywane w badaniach związanych z  tematyką uszkodzeń skóry, używane jest do określenia ogółu czynników, które wpływają na stan i kondycję skóry człowieka. Uogólniając, ekspozom to czynniki, na jakie narażony jest nasz organizm w codziennym życiu, każdego dnia. Ekspozycję na wspomniane czynniki dzieli się na trzy grupy: 

A.Wewnętrzną, do której zalicza się m.in. metabolizm, poziom hormonów, budowa ciała, aktywność fizyczna, mikroflora jelitowa, obecność stanów zapalnych, stres oksydacyjny czy starzenie;

B.Zewnętrzna ogólna związana ze stresem, klimatem czy środowiskiem życia (miejskie/wiejskie);

C.Zewnętrzna specyficzna, do której należą takie czynniki jak  zanieczyszczenia chemiczne, zanieczyszczenie środowiskowe, czynniki zakaźne, radioaktywność, palenie tytoniu, spożywanie alkoholu, praca, żywność, brak snu. 

Warto wspomnieć, że 80% przypadków pogarszających i wpływających na nieprawidłowy stan skóry, związane jest z nieprawidłowym stylem życia, na który składa się wiele czynników takich jak stres, promienie UV, brak snu, nieprawidłowa dieta, smog, palenie tytoniu czy spożywanie alkoholu. 

 

POWSTAWANIE BLIZN 

Powstawanie blizn składa się z trzech podstawowych faz jakimi są:

1.Faza zapalna lub wysiękowa 

Pierwszą odpowiedzią organizmu po zranieniu jest krwawienie, a następnie powstanie skrzepu krwi. Taki skrzep jest rodzajem naturalnego opatrunku, który chroni zranione miejsce przed dostępem zanieczyszczeń i przed nadmierną utratą wody. Skrzep stanowi również warstwę, pod którą toczą się procesy powodujące zagojenie się rany. W miejscu zranienia powstaje stan zapalny, który uruchamia produkcję ciał odpornościowych i procesy regeneracyjne skóry. Na tym etapie gojenia się rany aktywowane są czynniki wzrostowe, pobudzające tworzenie nowej tkanki. Faza zapalna trwa kilka dni i kończy się fazą oczyszczania a to właśnie wtedy pojawiają się komórki żerne (makrofagi), które oczyszczają ranę z drobnoustrojów i obumarłych komórek.

2.Faza proliferacyjna 

Podczas trwania tej fazy dochodzi do  rychłozrostu lub ziarninowania. W miejscu uszkodzenia skóry powstają nowe komórki. Wytworzony zostaje kolagen, główne białko tkanki łącznej, co jest początkiem powstawania blizny. Tworzy również nowe naczynia krwionośne i inne komórki, które pomagają wzmocnić tkanki w zranionym miejscu.

3.Faza dojrzewania blizny

Faza dojrzewania blizny polega na kompleksowej odbudowie skóry w miejscu zranienia co polega na  stopniowym odprowadzaniem wody z rany. Włókna kolagenowe zagęszczają się, tworząc podstawę dla powstającej blizny. Blizna pokrywa się nabłonkiem, a uszkodzona skóra wzmacnia się  co powoduje, iż jest coraz bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne. Po dwóch miesiącach od powstania rany, przy prawidłowym procesie gojenia, blizna jest w 80% tak mocna, jak wcześniej zdrowa skóra. Faza dojrzewania może trwać jednak nawet kilka lat a w tym czasie dochodzi do przebudowy blizny, która zmienia swój wygląd i charakter. Wypukły, ciemny i twardy ślad po ranie staje się bardziej gładki, jaśniejszy i bardziej elastyczny.

 

RODZAJE BLIZN

Rodzaje występujących blizn różnią się ze względu na różne aspekty i jest to podział: 

A. Ze względu na czas powstania:

  • Blizny niedojrzałe są najczęściej czerwone i lekko wypukłe, dopiero z upływem czasu stają się płaskie. Blizny niedojrzałe mogą powodować dyskomfort w postaci świądu lub nawet bólu.

B. Ze względu na wygląd:

  • Blizny przerostowe to blizny, które powstają wskutek przedłużającego się procesu gojenia. Blizna przerostowa rozrasta się nadmiernie w obrębie uszkodzonej skóry, ma charakterystyczny czerwony kolor, jest zgrubiała, wypukła i wystaje ponad skórę
  • Blizny zanikowe są bliznami powstającymi na skutek rozpadu włókien kolagenowych. Wyróżnia je okrągły oraz wklęsły kształt. Do blizn zanikowych zaliczane są rozstępy, a także blizny po trądziku
  • Bliznowce 
  • Keloidy to blizny, które rozrastają się poza obręb rany pierwotnej i nie ulegają samoistnej regresji

C. Ze względu na pochodzenie:

  • Blizny pooperacyjne, które są bliznami powstałymi na skutek różnego rodzaju zabiegów chirurgicznych, ograniczają się one do brzegu pierwotnego nacięcia chirurgicznego. 
  • Blizny pooparzeniowe, które są rozległe, wypukłe, a także często swędzące lub nawet bolesne. Leczenie ich jest skomplikowane i czasochłonne
  • Blizny potrądzikowe są bliznami najczęściej występującymi na twarzy i mają najczęściej charakter zanikowy. Ich wymiary są zależne od stopnia zaawansowania trądziku oraz przebiegu procesu gojenia
  • Blizny pourazowe są typem blizn pojawiających się często u dzieci oraz u osób, które aktywnie uprawiają sport

WPŁYW PEPTYDU NL-GHK-CU NA BLIZNY

Trójpeptyd miedzi NL GHK-Cu jest przydatny nie tylko w leczeniu pierwotnym, ale także w procesie przebudowy tkanki tj. przywrócenia uszkodzonej tkance normalnej struktury i funkcji. Peptyd przyspiesza rozprowadzanie keranocytów i prawidłową syntezę kolagenu, poprawia grubość skóry, jej elastyczność i jędrność, poprawia wygląd zmarszczek, efektów fotostarzenia i przebarwień, rozjaśnia skórę i ścieśnia białka tworzące barierę ochronną. Dodatkowo minimalizowane są procesy bliznowacenia a dzięki bezpośredniemu wpływowi na fibroblasty zwiększa się synteza białek. Peptyd NL-GHK-Cu stymuluje aktywną, wielopłaszczyznową przebudowę macierzy zewnątrzkomórkowej skóry i tkanki podskórnej zwiększając jej elastyczność i stabilność z widocznym efektem sprężystości skórnej. Wspomniane właściwości pozwalają peptydowi NL-GHK-Cu na złagodzenie a nawet znaczne usunięcie blizn o różnym podłożu, a także na profilaktykę powstawania blizn, dzięki czemu ich powstawanie będzie ograniczone. 

BIBLIOGRAFIA 
1.M.Przewłocka-Gągała. Współczesny model postępowania z problemem blizn w kosmetologii i medycynie estetycznej. Aesth Cosmetol Med. 2021;10(1):39-47
  1. Newton.V, Bradley.R, Seroul.P, Cherel.M, Novel approaches to characterize age-related remodeling of the dermal-epidermal junction in 2D, 3D and in vivo. Skin Res. 2017; 23:131–148.
  2. Amano.S, Characterization and mechanisms of photoageing-related changes in skin. Damages of basement membrane and dermal structures. 2016; 25: 14–19.
Wybierz swoją walutę
1
  • Item added to cart
1
Twój koszyk
Gratulacje! Otrzymujesz darmową przesyłkę.
140+ klientów kupiło ten produkt
537.75
    Calculate Shipping
    Metody wysyłki zostaną zaktualizowane podczas składania zamówienia.
    Zastosuj kupon