Do końca marca rabaty DO 30% na wszystkie zestawy. SPRAWDŹ ZESTAWY!

charakterystyka przenikania peptydu NL-Epithalon do organizmu

Rola peptydu NL GHK-Cu w procesach odbudowy i regeneracji skóry i włosów

Działanie przeciwzmarszczkowe, przeciwstarzeniowe, ochronne i regeneracyjne dla skóry. Terapia peptydowa przeciw utracie i osłabieniu włosów.

Streszczenie: NLGHK-Cu jako tripeptyd o sekwencji aminokwasowej glicylo-histydylo-lizyny jest naturalnie występującym tripeptydem w ludzkim osoczu. Uznawany za silny peptyd odbudowujący i regenerujący. Peptyd charakteryzuje się wielorakim profilem działania biologicznego, stymulując procesy przeciwstarzeniowe, odbudowujące, regenerujące, naprawcze i pielęgnacyjne dla skóry i włosów.

Słowa kluczowe: skóra; ekspozomy; bariera hydrolipidowa; płaszcz hydrolipidowy; NL GHK-Cu; starzenie; teoria genowa; teoria ograniczonych podziałów komórki; teoria zaburzeń białkowych; teoria błonowa; teoria mitochondrialna; fotostarzenie; starzenie wewnątrzpochodne; wypadanie włosów; zmarszczki; zmiana skórna promieniowanie UV; krosta; plama; grudka; pęcherz; guzek; bąbel; uszkodzenia; dermatozy; rany; pielęgnacja; przebudowa tkanki; łysienie

Wykaz skrótów:ATP-adenozyno-5′-trifosforan; DNA-kwas deoksyrybonukleinowy; GHK-Cu-tripeptide-1 Gly-His-Lys; MPP-metaloproteinazy macierzy; SOD-dysmutaza ponadtlenkowa

 

WPROWADZENIE

NL GHK-Cu jako peptyd sygnałowy składa się z 3 aminokwasów jakim są glicyna, histydyna i lizyna, strukturalnie połączonych miedzią. Połączenie z miedzią jest o tyle ważne, iż wiele enzymów w organizmie człowieka nie potrafi funkcjonować bez ich obecności. Miedź występuje w kilkunastu enzymach w organizmie, również w ważnym enzymie antyoksydacyjnym jakim jest dysmutaza ponadtlenkowa (SOD). Peptyd NL GHK-Cu promuje wyjątkowo skuteczne działanie przeciwstarzeniowe dla skóry a dodatkowo zmniejsza przebarwienia, uszkodzenia skóry, regeneruje i przyspiesza gojenie się ran, hamuje powstawanie blizn oraz wspomaga fazę wzrostu włosów z równoczesnym zahamowaniem procesów łysienia.  Poprawił stan starzejącej się skóry i przyspieszył porost włosów. 

BUDOWA SKÓRY 

Skórę pokrywającą nasze ciało zaliczamy do największych narządów naszego ciała. Kondycja naszej skóry często świadczy o kondycji całego naszego organizmu. Skóra zbudowana jest z trzech warstw: naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Pierwsza z warstw, naskórek, jest najbardziej zewnętrzną warstwą skóry, składa się z warstwy podstawnej, kolczystej, ziarnistej, jasnej i rogowej. Naskórek nie ma naczyń krwionośnych i limfatycznych. Elementami skóry właściwej są warstwy, siateczkowa, brodawkowa i przydatki skóry. Tkanka podskórna, wraz z wchodząca w jej skład tkanką tłuszczową nadaje kształt powłokom skórnym. Łączy skórę właściwą ze strukturami takimi jak ścięgna mięśnie czy kości. Dodatkowo, w skórze właściwej i tkance podskórnej rozmieszczone są przydatki skóry, którymi są mieszki włosowe, gruczoły potowe ekrynowe i apokrynowe, gruczoły łojowe oraz naczynia krwionośne, limfatyczne i zakończenia nerwowe. Sieć naczyń nerwowych znajduje się w skórze właściwej a unaczynienie skóry jest unaczynieniem tętniczo-żylnym i unaczynieniem limfatycznym. Ponadto powierzchnia skóry pokryta jest płaszczem lipidowym oraz złuszczonym naskórkiem. 

FUNKCJE SKÓRY

Skóra człowieka pełni wiele funkcji fizjologicznych. Spełniając ważną rolę fizjologiczną, ochrania narządy wewnętrzne przed szkodliwymi czynnikami środowiskowymi, fizycznymi, chemicznymi i mikrobiologicznymi. Pozwala również na zachowanie równowagi między organizmem  a otoczeniem. Do najważniejszych funkcji skóry, które są powszechnie znane, należy wspomniana funkcja ochronna a także funkcja termoregulacyjna organizmu, udział w gospodarce wodnej i wydzielniczej, udział w procesie syntezy białek i niektórych związków oraz udział w metabolizmie białek, lipidów i węglowodanów. Dodatkowo pełni ważną funkcję w przypadku odpowiedzi immunologicznej organizmu oraz przewodnictwie bodźców czuciowych.

Zdrowa skóra jest wolna od uszkodzeń, związanych z nieprawidłową pielęgnacją czy złym wpływem środowiska, dobrze toleruje zmiany temperatury i wilgotności otoczenia, prawidłowo reaguje na większość produktów pielęgnacyjnych. 

EKSPOZOMY- CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA STAN SKÓRY

Ekspozom jako stosunkowo nowe pojęcie, wykorzystywane w badaniach związanych z  tematyką uszkodzeń skóry, używane jest do określenia ogółu czynników, które wpływają na stan i kondycję skóry człowieka. Uogólniając, ekspozom to czynniki, na jakie narażony jest nasz organizm w codziennym życiu, każdego dnia. Ekspozycję na wspomniane czynniki dzieli się na trzy grupy: 

A.Wewnętrzną, do której zalicza się m.in. metabolizm, poziom hormonów, budowa ciała, aktywność fizyczna, mikroflora jelitowa, obecność stanów zapalnych, stres oksydacyjny czy starzenie;

B.Zewnętrzna ogólna związana ze stresem, klimatem czy środowiskiem życia (miejskie/wiejskie);

C.Zewnętrzna specyficzna, do której należą takie czynniki jak  zanieczyszczenia chemiczne, zanieczyszczenie środowiskowe, czynniki zakaźne, radioaktywność, palenie tytoniu, spożywanie alkoholu, praca, żywność, brak snu. 

Warto wspomnieć, że 80% przypadków pogarszających i wpływających na nieprawidłowy stan skóry, związane jest z nieprawidłowym stylem życia, na który składa się wiele czynników takich jak stres, promienie UV, brak snu, nieprawidłowa dieta, smog, palenie tytoniu czy spożywanie alkoholu. 

 

BARIERA HYDROLIPIDOWA 

Naskórek, jako najpłytsza warstwa w budowie skóry człowieka, jest narażony na uszkodzenia mechaniczne, urazy oraz czynniki środowiskowe co w przypadku tej warstwy stwarza, w pierwszeństwie, zagrożenie dla kondycji skóry. Warstwa naskórka w związku z czynnikami zagrażającymi jest pokryta ochronnym, zabezpieczającym płaszczem hydrolipidowym zwanym barierą hydrolipidową. Warstwa hydrolipidowa zbudowana jest w większości z ceramidów, cholesterolu i wolnych kwasów tłuszczowych pełniących funkcję zapobiegawczą utracie wody przez skórę. 

PŁASZCZ HYDROLIPIDOWY
Składnik Ilość
Ceramidy około 38%
Wosk 18%
Cholesterol  12%
Wolne kwasy tłuszczowe 11%
Trójglicerydy 11%
Estry cholesterolu 10%

 

USZKODZENIE BARIERY HYDROLIPIDOWEJ

Uszkodzenie bariery lipidowej skóry może mieć przykre konsekwencje oraz znacząco pogorszyć jej kondycję, spowodować powstanie dermatoz czy przyspieszyć procesy starzenia.  Naruszenie warstwy hydrolipidowej naskórka zaburza prowadzi do zaburzeń funkcjonowania skóry, która nie jest w kondycji do spełniania swojej podstawowej funkcji jaką jest przede wszystkim funkcja ochronna. 

 

SPOSÓB PRZENIKANIA EKSPOZOMÓW PRZEZ BARIERĘ HYDROLIPIDOWĄ

Pod wpływem ekspozomu dochodzi do uszkodzenia płaszcza hydrolipidowego a co za tym idzie, naruszeniu jego integralności. Osłabiona warstwa hydrolipidowa staje się podatna na uszkodzenia i staje się warstwą przepuszczającą różnego rodzaju ekspozomów w głębsze warstwy skory, zaburzając swoje podstawowe, biologiczne funkcje. 

Zaburzenia ze strony biologicznych funkcji płaszcza hydrolipidowego polegają na procesach takich jak: uszkodzenie bariery fizycznej, poprzez zmniejszenie adhezji czyli przylegania do siebie korneocytów, tworzących warstwę ochronną oraz obniżeniu jakości macierzy międzykomórkowej. Dodatkowo dochodzi do uszkodzenia bariery przeciwbakteryjnej, następuje zmiana pH skóry oraz zaburzenie procesu odnowy i odbudowy komórkowej skóry. Uszkodzenie dotyczy również bariery antyoksydacyjnej, zatrzymującej wodę, przez co dochodzi do zmniejszenia adhezji komórkowej oraz wzrostu transepidermalnej utraty wody ze skóry. Zmniejszenie komórek produkujących melaninę, będącą naturalną ochroną przed promieniami UV również jest konsekwencją naruszenia bariery hydrolipidowej. 

 

 

USZKODZENIA SKÓRNE PODATNE W KONSEKWENCJI USZKODZENIA PŁASZCZA HYDROLIPIDOWEGO

Efekty działania szkodliwych czynników, na skórę, poprzez uszkodzenie płaszcza hydrolipidowego niosą za sobą konsekwencje widoczne na skórze, pogarszając jej stan zdrowotny i obniżając jej kondycję. Do najczęstszych objawów towarzyszących, przy obniżonej kondycji skóry, należą: 

A.wrażliwość skóry;

B.Zaczerwienienie, problemy naczyniowe, rumień; 

C.Suchość, szorstkość, odwodnienie skóry;

D.Przebarwienia i niejednolity koloryt skóry;

E.Matowy, ziemisty kolor, widoczne zaskórniki ;

F.Utrata jędrności i gęstości skóry na skutek degradacji włókien podporowych skóry, przede wszystkim kolagenu;

G.Szybsze pojawianie się zmarszczek i starzenie się skóry;

H.Większa podatność na skaleczenia, zadrapania, siniaki i skaleczenia. 

 

PEPTYD NL GHK-Cu

Trójpeptyd Gly-His-Lys (GHK) jest naturalnie występującym peptydem w ludzkiej surowicy i płynie mózgowo-rdzeniowym, który ma zdolności chelatujące miedź (II). GHK-Cu dotychczas wykorzystywany był w produkcji do pielęgnacji włosów i skóry w postaci serum, kremów czy płynów na skórę. Ze względu na swój profil działania odgrywa fizjologiczną rolę w procesie gojenia ran i naprawy skóry poprzez stymulowanie syntezy kolagenu w fibroblastach. Stosowanie peptydu sprzyja również przeżyciu podstawowych komórek macierzystych w skórze. 

 

PEPTYD NL GHK-Cu W KONSEKWENCJI USZKODZENIA PŁASZCZA HYDROLIPIDOWEGO

W badaniach naukowych, potwierdzone zostało skuteczne i efektywne działanie terapeutyczne peptydu NL GHK-Cu na problemy skórne dotyczące szerokiego spektrum zastosowania. Profil działania peptydu pozwala na zastosowanie go w przypadku wygładzenia zmarszczek, ujędrnienia skóry, zmniejszeniu fotouszkodzeń i przebarwień, zwiększeniu elastyczności i grubości skóry, pomocy w usuwaniu uszkodzenia kolagenu i elastyny z macierzy, hamowania powstawania blizn, wspomagania fazy anagenu wzrostu włosów, wspomaganiu wzrostu włosów i hamowaniu ich wypadania, ochronie wydajności komórek macierzystych oraz wzmacnia produkcji ich cząsteczek regulatorowych jako własnych czynników wzrostu. Dodatkowo stosowanie peptydu NL GHK-Cu silnie zwiększa proliferację keranocytów. 

 

CHARAKTERYSTYKA PRZENIKANIA PEPTYDU NL GHK-Cu W KOSMETYKACH

Jak powyżej wspomniano NL GHK-Cu dotychczas wykorzystywany był w produkcji do pielęgnacji włosów i skóry w postaci serum, kremów czy płynów na skórę. Stosowane bezpośrednio na skórę, preparaty zawierające peptyd NL GHK-Cu przenikały i wchłaniały się z różną intensywnością. Użyta substancja z peptydem, która gromadzi się na powierzchni skóry, w warstwie rogowej naskórka ulega procesowi adsorpcji. Przenikanie preparatu do skóry właściwej nazywamy penetracją, zaś jeszcze głębsze wnikanie substancji aktywnej, do rejonu warstwy podskórnej, gdzie znajduje się sieć naczyń krwionośnych, nazywane jest resorpcją. Wspomniane etapy przenikania charakterystyczne są dla preparatów kosmetycznych. Barierą podczas stosowania tego typu produktów jest szybkość transportu substancji przez skórę, w zależności od kondycji skóry m.in. stan biologiczny skóry, właściwości fizykochemiczne substancji kosmetycznych czy rodzaje podłoży dermatologicznych. 

 

 

CHARAKTERYSTYKA PRZENIKANIA PEPTYDU NL GHK-Cu W KAPSUŁCE

Dotychczasowy problem związany z rozpadem peptydu NL GHK-Cu w organizmie został rozwiązany, poprzez zmianę formy chemicznej, gdzie forma podstawowa peptydu NL GHK-Cu, poprzez modyfikacje, przekształcona zostaje w formę stabilnej soli peptydowej. Podstawowa forma NL GHK-Cu w trakcie modyfikacji, poprzez sprzężenie z dodatkowymi aminokwasami, pozwala na zwiększenie stabilności peptydu i pokonanie istniejącej  bariery żołądkowej. Porównując preparat w postaci tabletek z preparatem do stosowania miejscowego, na skórę, warto zwrócić uwagę, że w przypadku leku doustnego substancja czynna działa ogólnoustrojowo, gdzie przechodzi przez przewód pokarmowy, przenika do krwi pacjenta i wydala się przez nerki. Stosowanie peptydu w kapsułce, prowadzi do nasilonego działania terapeutycznego, w szybszym okresie czasu oraz z większą skutecznością. Dodatkowo w przypadku nasilonych dolegliwości preparat kosmetyczny może być niewystarczające. Optymalne i najkorzystniejsze efekty można zauważyć przy połączeniu, w stosowaniu, obu preparatów. 

 

 

DOŚWIADCZENIE 1: PRZENIKANIE PEPTYDU NL GHK-Cu DO ORGANIZMU

Materiał i metoda: Roztwór podstawowy, buforowy, octanowy GHK, użyty w obecności jonów miedzi, w których dostosowane zostały wartości pH. Działanie roztworami na błonę modelującą lipidy warstwy rogowej naskórka. Oceniano migrację jonów miedzi przy różnych wartościach pH.

Rezultaty: GHK w towarzystwie jonów miedzi posiada zwiększoną szybkość przenikania w organizmie dzięki obecności Cu(II) i zwiększa się dwukrotnie. 

 

STARZENIE SIĘ SKÓRY 

Starzenie jest naturalnym i nieuniknionym procesem biologicznym, polegającym na występowaniu postępujących w czasie zmian, dotyczących m.in. zmniejszenia biologicznej aktywności komórek, spowolnienia procesow regeneracyjnyc, obnizenia odpornosci i odpowiedzi na stres środowiskowy, obniżenia właściwości adaptacyjnych organizmu, które znajdują się pod kontrolą czynników genetycznych.  

Najbardziej charakterystycznym objawem, dotyczącym każdego z rodzaju procesów starzenia się skóry są pojawiające się na powierzchni skóry zmarszczki. W zależności od ich głębokości wyróżnia się zmarszczki powierzchowne i głębokie. Pojawiają się one najczęściej w okolicy oczodołów oraz jako poziome lub pionowe bruzdy na czole, policzkach, dolnej części twarzy i szyi. 

 

TEORIE STARZENIA SIĘ SKÓRY

TEORIA GENOWA 

Teoria genowa pozwala na stwierdzenie, iż źródło zakodowanych informacji znajduje się w DNA jądrzastych komórek skóry. Umiejscowione w tym miejscu geny są odpowiedzialne za szybkość oraz charakter starzenia się. Według powyższej teorii, biorąc pod uwagę genetykę, starzenie się zależy od zewnątrzpochodnych mutacji w takim samym stosunku jak przy zahamowaniu możliwości naprawczych DNA jądra komórkowego dlatego, istotną rolę w procesie starzenia odgrywa endogenne uszkodzenie DNA jądrowego. Proces ten związany jest z genami związanymi z odpowiedzią na stres, genami naprawy DNA (helikazy DNA), genami związanymi z regulatorami substancji energetycznych czy genami związanymi z podziałami komórkowymi (telomerazy). 

 

TEORIA OGRANICZONEJ LICZBY PODZIAŁÓW KOMÓRKI

Powyższa teoria dotyczy uszkodzenia genów, zakładając że wraz z wiekiem zmniejszona zostaje aktywność telomerazy jako enzymu odpowiedzialnego za replikację chromosomów będących telomerami, które ulegają skróceniu wraz z każdym podziałem komórki poprzez  przepisanie na jedną z nici nowo powstałego DNA ich końcowych sekwencji podczas procesu transkrypcji. Proces skracania telomerów prowadzi do uszkodzenia komórki, a w konsekwencji do utrudnienia jej prawidłowego podziału. Ograniczona zatem liczba podziałów komórki powoduje, że komórki ludzkie dzielą się określoną liczbę razy, po czym umierają. Całość procesów prowadzi do starzenia się organizmu.

 

TEORIA ZABURZEŃ BIAŁKOWYCH 

Obniżenie syntezy białka należy do przyczyn starzenia się naszego organizmu. Na poziomie molekularnym to właśnie od białek zależy sprawność receptorów odpowiedzialnych za zewnątrzkomórkową i wewnątrzkomórkową komunikację, powstawanie i wykorzystywanie energii, ekspresję genów i działanie systemów naprawczych i obronnych. Wraz z wiekiem i starzeniem się organizmu synteza białek zostaje obniżona, prawdopodobnie przez osłabienie ekspresji genów kodujących określony aminokwas. 

 

TEORIA BŁONOWA

Zmiana składu błon komórkowych, wraz z wiekiem, prowadzi do zwiększenia zawartości lipidów kosztem wody co utrudnia w pełni transport niezbędnych substancji, prowadzi do nagromadzenia się substancji toksycznych w komórkach. Zmiany towarzyszące procesowi starzenia powodują nieodwracalny wzrost lepkości i sztywności błon komórkowych, powodując starzenie komórkowe. Wraz z wiekiem w błonie komórkowej pojawia się również glikoproteina określana jako antygen starości. 

 

TEORIA MITOCHONDRIALNA

Śmierć komórek może wiązać się z zaburzeniami w okolicach mitochondrium, których liczba i aktywność maleje wraz z upływem czasu. Dochodzi zatem do zmniejszenia wytwarzania adenozynotrifosforanu (ATP). Zwiększenie liczby uszkodzeń niepodlegających systemowi naprawy, prowadzi zatem do dodatkowej redukcja liczby ATP oraz upośledzenie zdolności regeneracyjnych komórek co promuje proces starzenia organizmu.  

 

RODZAJE STARZENIA SIĘ SKÓRY

W zależności od przyczyny wyróżnia się kilka typów starzenia się skóry

Na zmiany zachodzące w skórze wpływają dwa procesy: 

  • Proces starzenia się skóry związany z mechanizmami wrodzonymi tzw. starzenie wewnątrzpochodne jako naturalny proces organizmu;
  • Proces starzenia się skóry związany z wpływem środowiska zewnętrznego nazywany fotostarzeniem, najczęściej spowodowane przez nadmierną ekspozycję skory na promienie UV.

 

 

CECHY STARZENIE WEWNĄTRZPOCHODNE FOTOSTARZENIE
Wygląd skóry w ocenie klinicznej Gładka, jednolita, pozbawiona elastyczności Guzkowata, szorstka, plamista, pomarszczona
Wygląd powierzchni skóry Rogowacenie łojotokowe-narośla od jasnobrązowych do czarnych o woskowatym wyglądzie Rogowacenie słoneczne, plamy soczewicowate, rogowacenie łojotokowe
Naskórek-warstwa żywa Cienki, powolna regeneracja-mniejsza proliferacja keranocytów Zanik warstwy żywej
Naskórek-warstwa martwa Bez zmian, grubość prawidłowa Gruba
Granica skórno-naskórkowa Spłaszczenie Spłaszczenie

 

 

PRZECIWSTARZENIOWA ORAZ REDUKUJĄCA ZMARSZCZKI ROLA NL GHK-Cu 

Struktura macierzy zewnątrzkomórkowej w młodej skórze jest, nienaruszona i regularna. W skórze starzejącej się, włókna kolagenowe ulegają fragmentacji, są skąpe, rozrzucone i zdezorganizowane. Fragmentacja włókien kolagenowych może być inicjowana przez metaloproteinazy macierzy zewnątrzkomórkowej (MMP), zwłaszcza MMP-1. Przeciwstarzeniowy profil działania peptydu NL GHK-Cu polega na zahamowaniu zmniejszenia ilości kolagenu i zwiększeniu poziomu MMP-1. Tym samym dochodzi do zwiększenia ilości kolagenu i elastyny co w efekcie prowadzi do redukcji objętości i głębokości zmarszczek. Peptyd NL GHK-Cu znajduje  szeroki zakres zastosowań przeciwzmarszczkowych sugerując sposoby maksymalizacji jego skuteczności. Wyniki badań zapewniają, iż działanie peptydu zapewnione jest, poprzez pobudzenie dzialania keratynocytów i fibroblastów. NL GHK-Cu wywołuje wzrost produkcji kolagenu VII i XVII, a także produkcję lamininy co skutkuje to lepszą komunikacją między skórą właściwą a naskórkiem i wzmocnioną strukturą komórkową, co świadczy o potencjale odmładzającym peptydu.

 

 

DOŚWIADCZENIE 2: PRZECIWSTARZENIOWA ROLA NL GHK-Cu 

Materiał i metoda: Dla potwierdzenia skuteczności przeciwstarzeniowej peptydu NL GHK-Cu przeprowadzono badanie kliniczne na ludziach, ochotnikach. Działanie podanego peptydu NL GHK-Cu obserwowano po dwóch tygodniach użytkowania. 

Rezultaty: Po okresie dwóch tygodni, zaobserwowano efekt przeciwzmarszczkowy w na powierzchni ciała, a najbardziej zauważalny efekt był na twarzy i szyi. Istniejące już zmarszczki uległy spłyceniu a skóra stała się elastyczna i jędrna. Stosowanie peptydu u osób z początkowymi oznakami starzenia zniwelowała pierwsze objawy starzeniowe. 

 

ROLA NL GHK-Cu W OCHRONIE I REKONSTRUKCJI SKÓRY PRZED PROMIENIOWANIEM UV

W wyniku działania UV dochodzi do uaktywnienia metaloproteinaz jako enzymów produkowanych przez fibroblasty. Ich nadmierna aktywność powoduje niszczenie włókien kolagenowych w skórze, a w konsekwencji utratę jej jędrności i powstawanie głębokich zmarszczek. Włókna elastynowe również ulegają zniekształceniu, co prowadzi do elastozy, czyli nagromadzenia się mas elastyny w skórze właściwej, co objawia się zmianami przerostowymi o charakterze grudek i guzków na skórze. Aby zapobiec skutkom starzenia zewnątrzpochodnego stosuje się peptyd NL GHK-Cu działający jako inhibitor metaloproteinaz. 

NL GHK może być stosowany jako wczesna, sygnałowa substancja do naprawy skóry. Sekwencja aminokwasowa NL GHK jest obecna w łańcuchu alfa-2(I) kolagenu typu I, a gdy uszkodzenie aktywuje enzymy proteolityczne, GHK jest uwalniany w miejsce urazu. NL GHK-Cu stymuluje syntezę kolagenu, wybranych glikozaminoglikanów i małych proteoglikanów dekoryny, moduluje aktywność kluczowych metaloproteinaz, czyli enzymów ułatwiających rozpad białek macierzy zewnątrzkomórkowej, a także aktywność antyproteaz. Bierze udział w regulacji rozkładu białek, będącej jedną z teorii starzenia się, co powoduje zapobieganie gromadzenia się uszkodzonych białek, jak i nadmiernej proteolizie. Peptyd NL GHK-Cu powoduje napięcie luźnej skóry, poprawę jej elastyczności, gęstości i jędrności oraz zmniejsza fotouszkodzenia i cętkowane przebarwienia.

 

DOŚWIADCZENIE 3: ROLA NL GHK-Cu W OCHRONIE I REKONSTRUKCJI SKÓRY PRZED PROMIENIOWANIEM UV

Materiał i metoda: Dla potwierdzenia skuteczności peptydu NL GHK-Cu przeprowadzono badanie kliniczne na kobietach, ochotnikach. Działanie podanego peptydu NL GHK-Cu obserwowano po dwunastu tygodniach użytkowania. 

Rezultaty: Peptyd NL GHK-Cu zmniejszył widoczne oznaki starzenia po 12 tygodniach stosowania na skórze twarzy 71 kobiet, z oznakami od łagodnych do zaawansowanymi fotouszkodzeniami. Krem poprawił wiotkość, klarowność i wygląd skóry, zmniejsza drobne linie i głębokość zmarszczek oraz zwiększył gęstość i grubość skóry. 

 

ZMIANY SKÓRNE

Zmiany skórne jako dermatozy, czyli choroby skóry są nazywane nazywane wykwitami. Bardzo często ich wygląd umożliwia postawienie prawidłowej diagnozy. Mogą być zlokalizowane na całym ciele, występować pojedynczo lub tworzyć skupiska. Niekiedy zmiany skórne przebiegają bezobjawowo, częściej jednak towarzyszy im świąd, obrzęk, pieczenie lub zaczerwienienie. Zmiany skórne dzieli się na dwa podstawowe rodzaje, pierwotne i wtórne. Pierwszy rodzaj to wykwity, które pojawiają się we wstępnej fazie choroby w naskórku lub skórze właściwej. Wtórne zmiany skórne jako druga grupa związane są natomiast z ustępowaniem schorzenia.

 

RODZAJE  ZMIAN SKÓRNYCH 

Rodzaje zmian skórnych dotyczą zarówno zmian genetycznych alergicznych czy tych dotyczących zmian trądzikowych

A.Plama: dermatoza nie przekraczająca poziomu skóry, ma wyraźnie ograniczone brzegi i różni się od prawidłowej tkanki tylko kolorem powierzchni; 

B.Krosta: jako zmiana skórna o małej średnicy, wystająca ponad powierzchnię skóry i wypełniona treścią ropną; 

C.Grudka: umiejscowiona ponad powierzchnię skóry i wyraźnie od niej odgraniczona;

D.Pęcherz: jako oddzielenie się naskórka od skóry właściwej, jest wypełniony treścią surowiczą;

E.Bąbel: wyniesiony ponad zdrową skórę i wyraźnie od niej odgraniczony

F.Guzek: jako uwypuklenie skóry, które może mieć różną wielkość, może towarzyszyć mu naciek zapalny.

 

ROLA NL GHK-Cu W ELIMINACJI I ŁAGODZENIU ZMIAN SKÓRNYCH 

Leczenie różnego rodzaju dermatoz odbywa się zarówno miejscowo jak i ogólnie. Uzależnione jest ono od przyczyny, która wywołała schorzenie, wieku pacjenta, lokalizacji zmian oraz nasilenia i stopnia zaawansowania choroby. Leczenie w najcięższych przypadkach odbywa się przy pomocy preparatów doustnych m.in. antybiotyków. Terapia łagodząca o powstałe zmiany lub te o małym nasileniu oraz terapia profilaktyczna z zastosowaniem peptydu NL GHK-Cu. Najlepsze spektrum działania zauważalne jest przy terapii ogólnej z zastosowaniem pomocniczo terapii działającej miejscowo. Terapia miejscowa polega na stosowaniu kremów i maści zawierających substancje przeciwgrzybicze i przeciwzapalne. 

 

 

USZKODZENIA I RANY SKÓRY

Raną lub uszkodzeniem skóry nazywamy anatomiczne przerwanie ciągłości powłok zewnętrznych oraz znajdujących się głębiej tkanek pod wpływem działania czynnika uszkadzającego. Do klasycznych cech rany zaliczamy: ból i krwawienie.  W początkowej fazie rana lub skaleczenie wypełnia się skrzepem krwi, który działa jak naturalny opatrunek i chroni przed wtargnięciem drobnoustrojów. Z kolei strup tworzący się nad skrzepem jest barierą ochronną, pod którą do rany przedostają się komórki uczestniczące w jej oczyszczaniu z obumarłych komórek. Drobne rany goją się całkowicie i nie pozostawiają blizn, z kolei rany głębokie goją się i pozostawiają blizny. Proces gojenia ran w skórze przebiega przez następujące fazy: hemostazę (krzepnięcie krwi), stan zapalny, ziarninowanie i przebudowę blizny. Każdy etap wymaga dobrze skoordynowanych interakcji komórkowych i dlatego jest precyzyjnie zaaranżowany przez mnóstwo aktywnych biologicznie cząsteczek pochodzących z różnych źródeł.

 

RODZAJE RAN

Ze względu na stan, głębokość i przyczynę rany można podzielić ja na poszczególne grupy

A.Proste: dotyczą skóry lub błony śluzowej i mają niewielkie rozmiary;

B.Złożone: rany, którym towarzyszy uszkodzenie głębiej położonych struktur np. ścięgien czy nerwów;

C.Powikłane: w przypadku których współwystępuje zakażenie przyranne, ropień lub ropowica.

 

NL GHK-Cu W GOJENIU RAN I NAPRAWIE SKORY

Gojenie ran i naprawa skóry obejmuje stan zapalny, proliferację i migrację komórek oraz przebudowę macierzy skórnej. Nadmierny stan zapalny może opóźniać gojenie i prowadzić do powstawania blizn. Kompleksy miedziowe w NL GHK-Cu zmniejszają, indukowane przez TNF-alfa, wydzielanie prozapalnej cytokiny IL-6 w normalnych ludzkich fibroblastach skóry. Dotychczas problemem w leczeniu ran i owrzodzeń skóry ludzkiej był problem z utrzymaniem i dotarciem zwykłego NL GHK bez kompleksu miedziowego do zakażonej rany. Silne bakterie w ranach wydzielają proteazy, które szybko rozkładają samodzielną formę NL GHK i inne rodzaje gojących czynników wzrostu. Peptyd NL GHK-Cu rozwiązuje dotychczasowy problem promując gojenie ran oraz zahamowanie powstawania blizn. 

 

 

DOŚWIADCZENIE 4: ROLA NL GHK-Cu W GOJENIU RAN I USZKODZEŃ SKÓRY

Materiał i metoda: Dla potwierdzenia skuteczności peptydu NL GHK-Cu przeprowadzono badanie kliniczne na uszkodzonych tkankach. Działanie podanego peptydu NL GHK-Cu obserwowano podczas procesu gojenia się rany

Rezultaty: Peptyd NL GHK-Cu przyspieszył gojenie rany w produkcie zawierającym kompleksy miedzi NL GHK-Cu. Zauważono dodatkowo szybsze zmniejszenie rumienia wokół rany z eliminacją jej zaczerwienienia. 

 

PIELĘGNACJA SKÓRY

Pielęgnacja twarzy jest bardzo istotną, codzienną funkcją w celu jej prawidłowego funkcjonowania. Codziennie nasza skóra narażona jest na wiele czynników zewnętrznych, które negatywnie wpływają na jej kondycję. Zanieczyszczone powietrze, woda, nieprawidłowo dobrane kosmetyki do pielęgnacji i makijażu, czy też niekorzystne warunki atmosferyczne, mogą szybko pogorszyć stan cery. Skóra zaczyna się starzeć już po 25. roku życia, nawet jeżeli nie zauważamy pierwszych zmian. Efekty zaniedbań mogą być trwałe i trudne, lub wręcz niemożliwe do odwrócenia i zregenerowania. 

 

ROLA NL GHK-Cu W PIELĘGNACJI SKÓRY 

Badania naukowe potwierdziły, że stosowanie peptydu NL GHK-Cu poprawia stan oraz teksturę skóry, prowadząc do zachowania jej elastyczności, jędrności oraz promiennego wyglądu bez widocznych zmian skórnych. Peptyd NL GHK-Cu wykazuje działanie ochronne dla skóry narażonej na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych czy przed procesem utraty wody i niezbędnych, potrzebnych jej składników. Dodatkowo odpowiednia pielęgnacja, suplementacja oraz dieta prowadzą do uzyskania efektu zdrowej, wolniej starzejącej się skory. 

PRZEBUDOWA TKANKI

W organizmie cały czas trwa dynamiczna przebudowa struktury tkanek. Jedne ulegają uszkodzeniu, inne tworzą się na nowo. Starzenie zaczyna się wówczas, gdy z wiekiem procesy rozpadu przeważają nad procesami odbudowy. Z biegiem czasu zanika naturalnie produkowany i znajdujący się w skórze kwas hialuronowy i kolagen. Skóra, która ulega starzeniu staje się wiotka a więc łatwiej pojawiają się na niej zmarszczki i bruzdy. Prześwitują przez nią naczynia krwionośne, dając nieestetyczny efekt cieni i zasinień.

 

ROLA NL GHK-Cu W PRZEBUDOWIE TKANKI

Trójpeptyd miedzi NL GHK-Cu jest przydatny nie tylko w leczeniu pierwotnym, ale także w procesie przebudowy tkanki tj. przywrócenia uszkodzonej tkance normalnej struktury i funkcji. Peptyd przyspiesza rozprowadzanie keranocytów i prawidłową syntezę kolagenu, poprawia grubość skóry, jej elastyczność i jędrność, poprawia wygląd zmarszczek, efektów fotostarzenia i przebarwień, rozjaśnia skórę i ścieśnia białka tworzące barierę ochronną. Dodatkowo minimalizowane są procesy bliznowacenia a dzięki bezpośredniemu wpływowi na fibroblasty zwiększa się synteza białek. NL GHK-Cu stymuluje aktywną, wielopłaszczyznową przebudowę macierzy zewnątrzkomórkowej skóry i tkanki podskórnej zwiększając jej elastyczność i stabilność z widocznym efektem sprężystości skórnej. 

 

ŁYSIENIE I WYPADANIE WŁOSÓW

Problem łysienia i wypadania włosów dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn a jego przyczyny mają podobne podłoże i przebieg. Proces ten wpływa to nasz stan psychiczny oraz fizyczny, poniekąd eliminując nas z aktywnego życia społecznego.Przyczyny wypadania włosów mogą dotyczyć wielu aspektów a ich znajomość pozwoli na wyeliminowanie bądź zahamowanie, w miarę możliwości, tego procesu. Do ogólnych czynników wpływających na wypadanie włosów z cebulkami należą: kwestie genetyczne jako przyczyny wrodzone, dziedziczne, nieprawidłowa i niezbilansowana dieta, nietolerancje pokarmowe, które wymagają eliminowania dużych grup pokarmów, choroby współistniejące np. autoimmunologiczne czy związane z układem hormonalnym, niedobór żelaza, przewlekły i długotrwały stres, niewłaściwa pielęgnacja zarówno włosów jak i skóry głowy, ekspozycja na szkodliwe czynniki UV, wiek, zatrucia różnego typu czy choroby skóry głowy takie jak grzybica, łupież czy zapalenie mieszków włosowych. 

 

RODZAJE ŁYSIENIA 

1.Łysienie telogenowe często pojawiające się u kobiet i wiążące się z niedoborami składników odżywczych lub chorobami takimi, jak złożone infekcje, choroby autoimmunologiczne czy hormonalne. W tym rodzaju łysienia dochodzi do fazy spoczynku włosa zwanego właśnie telogenem. W tego typu łysieniu nie dochodzi do niszczenia mieszków włosowych na stałe i po wypadnięciu włosów wytwarzane są nowe, zdrowe włosy. 

2.Łysienie plackowate dotykające zazwyczaj ludzi młodych, przed 30 rokiem życia. Łysienie plackowate to rodzaj łysienia typu autoimmunologicznego, choroba w której komórki układu odpornościowego człowieka atakują komórki cebulki włosa, niszcząc wrastające włosy. Jak w przypadku łysienia telogenowego nie dochodzi do uszkodzenia samego mieszka włosowego i jest możliwe terapia pozwalająca na pozbycie się problemu wypadania włosów choć zwykle po długim czasie jej stosowania.

3.Łysienie bliznowaciejące dzielimy na pierwotne i wtórne. W pierwotnym łysieniu tego typu przeważają procesy zapalne wynikające z kwestii autoimmunologicznych. Niszczą one skórę wraz z komórkami mieszków włosowych. Wtórne łysienie bliznowaciejące to ten rodzaj łysienia, który wynika najczęściej z urazów mechanicznych, oparzeń, infekcji.

 

NL GHK-Cu W PROCESIE ŁYSIENIA I UTRACIE WŁOSÓW

Stosowanie peptydu NL GHK-Cu znajduje zastosowanie w każdym rodzaju wypadania włosów i łysienia. Działanie peptydu zwiększa rozmiar mieszków włosowych, pobudza porost włosów i zapobiega ich wypadaniu. Zaobserwowano iż profil jego działania terapeutycznego może być tak samo skuteczny, jak stosowane dotychczas preparaty w leczeniu łysienia. Przypuszcza się, że peptyd ten oddziałuje na cykl wzrostu włosa, a konkretnie na trzecią fazę (telogen), będącą okresem spoczynku mieszka włosowego. Pod jego wpływem dochodzi do skrócenia fazy telogenu i aktywowania fazy anagenu, czyli intensywnego wzrostu włosów.

 

BIBLIOGRAFIA 

 

  1. Newton.V, Bradley.R, Seroul.P, Cherel.M, Novel approaches to characterize age-related remodelling of the dermal-epidermal junction in 2D, 3D and in vivo. Skin Res. 2017; 23:131–148.
  2. Amano.S, Characterization and mechanisms of photoageing-related changes in skin. Damages of basement membrane and dermal structures. 2016; 25: 14–19.
  3. Amano.S, Possible Involvement of Basement Membrane Damage in Skin Photoaging. 2009; 14: 2–7. 
  4. Choi.E, Aging of the skin barrier. 2019; 37: 336–345. 
  5. Sgonc.R, Gruber.J, Age-Related Aspects of Cutaneous Wound Healing. 2013; 59: 159–164.
  6. Regenerative and Protective Actions of the GHK-Cu Peptide in the Light of the New. 2018; 9(7): 1987. doi: 10.3390/ijms19071987
  7. Svirskis.D, Merrilees.M, Bolke.L, Effects of GHK-Cu on MMP and TIMP Expression, Collagen and Elastin Production, and Facial Wrinkle Parameters. 2016; 4:3. doi: 10.4172/2329-8847.1000166
  8. Pickart.L, Vasquez-Soltero.J, Margolina.A, GHK Peptide as a Natural Modulator of Multiple Cellular Pathways in Skin Regeneration. 2015; 648108. doi: 10.1155/2015/648108
Wybierz swoją walutę
1
  • Item added to cart
1
Twój koszyk
Gratulacje! Otrzymujesz darmową przesyłkę.
139+ klientów kupiło ten produkt
537.75
    Calculate Shipping
    Metody wysyłki zostaną zaktualizowane podczas składania zamówienia.
    Zastosuj kupon